malek

من ملک بودم و فردوس برین جایم بودآدم آورد درین دیر خراب آبادم

سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوضبه هوای سر کوی تو برفت از یادم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوستچه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناختیارب از مادر گیتی به چه طالع زادم

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشقهردم آید غمی از نو به مبارکبادم

می خورد خون دلم مردمک دیده سزاستکه چرا دل به جگر گوشه مردم دادم

پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشکورنه این سیل دمادم ببرد بنیادم